حالا قلم مو را بردار....
نامت را در پرانتزی می نویسم که آن را برای همیشه خواهم بست
سالها بعد چون دری قدیمی بازش می کنند
مرد بر دریچه خیره مانده و
زن آرام دور می شود
حالا قلم مو را بردار!
موهای مرد را سفید کن
گرامافون را خاموش
و اندوه را در قاب هایی تاریک
از تمام دیوار ها بیاویز
در کشیدن تار عنکبوت آزادی!
در بسته می شود
و نامت را در پرانتزی می نویسم
که آن را برای همیشه خواهم بست
سالها بعد
چون قبری بازش می کنند
زنی
خودکارش
دستش
دلش
در لای یک پرانتز غمگین گیر کرده است
حالا قلم مو را بردار
کلمات کلیدی : شعر، قطعه، قلم مو، نقاشی، آزاد، قبر، پرانتز، نام، سادات
