کوثر دالان بهشت....
تنهایم نگذار...
دیوار استوار،پنجره ی بدون هوا.
دلم گرفته...
فریادم را در کدام فضا رها کنم که آوار نسازد؟
راهی به بیرون نیست
تمامی مسیرها را دزدیده اند
مثل تک تک ستاره ها
تنهایم مگذار...
دل کوچکم با امید تو پر شده
هوا،آسمان و ماه را پنهان کرده اند.
تنهایم مگذار...
شاید این آخرین راه باشد.
با من می مانی؟!
کلمات کلیدی : شهید، شعر، قطعه، بهشت، گمنام، کوثر، تنها
